Mikroplastiklər alimlərin əvvəllər düşündüyündən daha uzun müddət bədəndə qala bilər və şişlərin içərisində olarkən xərçəngin yayılmasına kömək edə bilər.
Aztibb.az “ChemSphere” jurnalına istinadən xəbər verir ki, bununla belə, tədqiqatın bir sıra məhdudiyyətləri var. Məsələn, elm adamları laboratoriya qablarında yetişdirilən xərçəng hüceyrələrindən istifadə ediblər, buna görə də nəticələrin idarə olunan laboratoriya şəraitindən kənarda real bioloji sistemlərə necə tətbiq olunduğunu görmək qalır. Tədqiq olunan mikroplastiklər də ətraf mühitdə tapılanlardan bir qədər fərqlidir, çünki onlar müxtəlif formalarda olurlar və xüsusi üsullarla parçalanırlar.
Mikro və nanoplastiklər (MNP) çox vaxt bədənə tənəffüs yolu ilə və ya bir qədər az hallarda ağızdan daxil olur. Əvvəlki tədqiqatlar göstərib ki, diametri 10 mikrometrdən az olan və birdəfəlik su şüşələrində tapılan daha kiçik MNP-lər daha böyük hissəciklərdən daha invazivdir. Laboratoriyada yetişdirilən hüceyrələr və siçanlar üzərində aparılan tədqiqatlar göstərib ki, belə hissəciklər hüceyrə membranlarına nüfuz edə, hüceyrələrdə toplana və hüceyrə stressinə səbəb ola bilər.
Bununla belə, MNP -lərin hüceyrələrdə necə yığılması zəif başa düşülür.
Araşdırma göstərib ki, hüceyrə ikiyə bölündükdə MNP-lər bir hüceyrədən növbəti nəslə ötürülə bilər. Üstəlik, plastik hüceyrələrdən xaric olma əlaməti göstərmir.
Bunu öyrənmək üçün tədqiqatçılar müxtəlif kolorektal xərçəng hüceyrələri laboratoriya qablarında müxtəlif ölçülü MNP-lərə məruz qoyublar.
Vyana Universitetinin həmmüəllifi Verena Pişler bildirib ki, onlar kolorektal xərçəng hüceyrələrinə diqqət yetiriblər, çünki insidentlər artmaqdadır. Və onlar xüsusi olaraq ən çox istifadə edilən plastiklərdən biri olan polistirola baxıblar.
Tədqiqatçılar daha sonra xərçəng hüceyrələri bölündükdə bu mikroplastiklərə nə baş verdiyini anlayıblar. Onlar hissəciklərin yeni ayrılmış hüceyrələr arasında paylandığını və MNP-yə məruz qalan hüceyrələrin müalicə olunmayanlara nisbətən daha hərəkətli olduğunu müşahidə ediblər.
MNP-lərin necə yığıldığını daha yaxşı başa düşmək üçün tədqiqatçılar hüceyrənin hansı hissəsinin bu hissəcikləri tutduğunu görmək üçün mikroskopiya üsullarından istifadə ediblər. Kiçik MNP-lər lizosomlarda, hüceyrə tullantıları kimi fəaliyyət göstərən strukturlarda toplanır və adətən bakteriya kimi yad hissəcikləri parçalayır. Bununla belə, lizosomlar MNP-ni məhv etməyib.
Tədqiqatın müəllifləri bildiriblər ki, növbəti addım ətraf mühitdə tapılanlara daha çox oxşar olan mikroplastiklərin digər növləri və formalarını sınaqdan keçirmək olacaq.
Sağlamlığımıza və ətraf mühitə potensial təsirləri azaltmaq üçün plastik istehlakımızı kəskin şəkildə azaltmalıyıq.